Φράουλα ή αλλοιώς ο πειρασμός της Ανοιξης!!!!!!!!

Ε, είπα να σας γλυκάνω λιγάκι μετά από τόσο καιρό που είχα να σας δω.

Βέβαια, δεν ξέρω αν υπάρχουν ακόμα φράουλες της προκοπής και σε τί τιμή αλλά αν δεν βρείτε τώρα μπορείτε να κρατηθείτε μέχρι του χρόνου την Ανοιξη. Μην το καθυστερήσετε όμως περισσότερο, πιστέψτε με θα το μετανοιώσετε.

Εγώ μαρμελάδα δεν είχα ξαναφτιάξει μέχρι τώρα. Ετρωγα από τις έτοιμες. Και όταν λέω έτοιμες εννοώ βέβαια και αυτές του εμπορίου αλλά, βασικά,…….της μαμάς (να ‘ναι καλά η γλυκούλα μου).

Φέτος όμως είπα να του δώσω να καταλάβει. Ξεκίνησα φυσικά από τις «παθιασμένες» φραουλίτσες. Μη μου πείτε ότι δεν είναι πειρασμός????? 

Ασε που έτσι και με πιάσει να θυμηθώ τα μικράτα μου, που τις τρώγαμε κομμένες κομματάκια και πασπαλισμένες με ζάχαρη και κονιάκ, μπορώ να φάω ολόκληρο τελάρο για πλάκα.

Οργωσα που λέτε τις λαϊκές. Γεμάτοι οι πάγκοι και οι φοβερές ατάκες των πωλητών ν’αντηχούν παντού. Ελα, όμως, που εγώ είμαι και περίεργο άτομο.  Ανέκαθεν η μυρωδιά με οδηγούσε προ της γεύσης στις γαστρονομικές επιλογές μου. Είτε πρόκειται για φρούτα, είτε για λαχανικά, είτε για ψωμί, είτε για φαγητό, είτε για γλυκό, αν δεν μου μοσχοβολήσει και 199 αστέρια Michelin να έχει πάρει, δεν γυρίζω να του ρίξω δεύτερη ματιά. Ετσι, λοιπόν, και με τις φραουλίτσες. Πέρα – δώθε τις λαϊκές να βρω τον έρωτα της άνοιξης. Και πράγματι, κάποια στιγμή όπως χάζευα τους πάγκους με τύλιξε ένα θεσπέσιο φραουλένιο άρωμα. Εχετε δει τα σκυλάκια πώς ακολουθούν τις μυρωδιές?????  Παραλίγο κι εγώ έτσι. Βέβαια εγώ αντί να κολλήσω τη μύτη στο δρόμο, τη σήκωσα ψηλά στον αέρα, έκλεισα τα μάτια και άφησα την γλυκειά μυρωδιά να με οδηγήσει. Πώς δεν κουτρουβάλησα στις τέντες και τους πάγκους???? Ο Πανάγαθος μόνον γνωρίζει. Μην πάρω στο λαιμό μου και κανέναν άμαχο πληθυσμό.

Τέλος πάντων, πανευτυχής γύρισα στο σπίτι και ανασκουμπώθηκα. Είχα ήδη επιλέξει συνταγή οπότε,  επισκέφθηκα το εξαιρετικό “La vita e bella” προκειμένου να ακολουθήσω τις οδηγίες.  Η επιλογή της συνταγής έγινε γιατί, ενώ είμαι πολύ γλυκατζού, δεν μ’αρέσουν τα πολύ πολύ γλυκά πράγματα. Ειδικά στις μαρμελάδες και τα γλυκά κουταλιού δεν μπορώ να είναι πήχτρα στη ζάχαρη. Η συγκεκριμένη λοιπόν, συνταγή έδινε σχεδόν τη μισή ποσότητα  ζάχαρης από άλλες που βρήκα. Μου άρεσε και η παρουσίαση κι έτσι…….δώσαμε τα χέρια.

Σας την παρουσιάζω αφού ομολογήσω  βέβαια ότι είναι λίγο πειραγμένη (τι να κάνω δεν μπορώ να μην επέμβω σε μία συνταγή, μόνο του πάει το χέρι μου).

Υλικά:

1350 γρ. φράουλες (καθαρό βάρος, αφού αφαιρέσουμε κοτσανάκια)

  650 γρ. ζάχαρη (έβαλα ακατέργαστη)

2 κ.γ. υγρή βανίλια

Τον χυμό από 1 ½ λεμόνι

(αυτή η αναλογία μου έδωσε σχεδόν 1 λίτρο μαρμελάδα)

Πάμε τώρα στην εκτέλεση:

Αφού πλύνουμε τις φράουλες, αφαιρούμε τα χτυπημένα κομμάτια και τα κοτσανάκια, τις κόβουμε σε κομματάκια μικρά και τις βάζουμε σε ένα δοχείο (μπολ, τάπερ, ταψάκι, ….ό,τι σας βολέψει). Τις σκεπάζουμε με τη ζάχαρη και αφού καλύψουμε το δοχείο με καπάκι ή μεμβράνη, βάζουμε στο ψυγείο τουλάχιστον για 1 ώρα (εγώ τις άφησα 8 ώρες και όταν τις έβγαλα ήθελα να τις τσακίσω επί τόπου. Πώς γλύτωσαν είναι όντως θαύμα).

Στη συνέχεια αδειάζουμε σε κατσαρόλα και βάζουμε σε μέτρια φωτιά για 15 – 20 λεπτά. 

Προσθέτουμε τη βανίλια και λίγο πριν σβήσουμε το μάτι περιχύνουμε το χυμό λεμονιού. Ανακατεύουμε με ξύλινη κουτάλα μέχρι να πήξει. Προσοχή, μην την αφήσετε να πήξει πολύ γιατί όταν κρυώσει θα πήξει κι άλλο.

Όταν αρχίζει και βράζει αφαιρούμε με μια τρυπητή κουτάλα τον αφρό.

Tip: Μην  πετάξετε τον αφρό. Σουρώστε τον στη συνέχεια και θα σας αφήσει ένα πολύ νόστιμο σιροπάκι για το παγωτό σας ή ό,τι άλλο εσείς θέλετε.

Tip2 : Με τις ίδιες αναλογίες και την ίδια διαδικασία έφτιαξα και μαρμελάδα βερύκοκκο, μιά και βρέθηκα με ένα κεσεδάκι βερύκοκκκα που δεν μου άρεσαν καθόλου λόγω του ότι δεν είχε έρθει ακόμα η εποχή τους. Μόνο που μείωσα στο ένα λεμόνι, το χυμό και δεν έβαλα βανίλια. Σας πληροφορώ ότι  έγινε νοστιμοτάτη. Ευτυχώς πρόλαβα και δοκίμασα όταν την έφτιαχνα γιατί δεν με βλέπω να προλαβαίνω ούτε κουταλίτσα. Είναι βλέπετε η αγαπημένη του άντρα μου. Είδα βέβαια και με τη φράουλα, που δεν είναι η αγαπημένη του, κόντεψε να φάει και το βάζο.

Εχοντας αποστειρώσει τα βαζάκια με τη μέθοδο του φούρνου, τα πήρα ζεστά ζεστά και έβαλα μέσα την μαρμελάδα όπως ήταν κι αυτή ζεστή. Στη συνέχεια έκλεισα ερμητικά το καπάκι και γύρισα τα βάζα ανάποδα (με το καπάκι κάτω εννοώ) πάνω σε καθαρή πετσέτα. Εμειναν έτσι μέχρι που κρύωσαν τελείως (καλού – κακού τ’ άφησα  περίπου 24 ώρες) και στην συνέχεια ήρθαν στα ίσια τους, κόλλησα και την ετικέτα με την ημερομηνία παρασκευής και όσα βάζα (το εξής ένα) έμειναν από δοκιμές και δωράκια τοποθετήθηκαν στο ράφι τους μέχρι να κληθούν εις το καθήκον.  

Με τον τρόπο αυτό, η μαρμελάδα διατηρείται εκτός ψυγείου, σε μέρος δροσερό και σκιερό, μέχρι 1 χρόνο τουλάχιστον  χωρίς ν’ ανοιχτεί. Όταν, όμως, ανοίξετε το βάζο πρέπει στη συνέχεια να τη διατηρήσετε στο ψυγείο.

Α! και να εξηγήσω τί σημαίνει αποστείρωση με τη μέθοδο του φούρνου.

Πλένουμε με ζεστό νερό και σαπούνι τα βάζα, τα σκουπίζουμε να στεγνώσουν καλά και στη συνέχεια τα τοποθετούμε, ανοιχτά, σε ταψί (ή τη σχάρα) στρωμένο με καθαρή πετσέτα . Βάζουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους  110 βαθμούς, στις αντιστάσεις, για 30 – 40 λεπτά. 

Tip3: Ενα απ' αυτά τα αποστειρωμένα βαζάκια λοιπόν υιοθετήθηκε από τη αγαπημένη μου κουμπάρα και την οικογένειά της. Νά' ναι καλά όλοι τους, στιγμή δεν την αφήσανε μόνη της τη μαρμελαδίτσα!!! Την περιποιήθηκαν και με το παραπάνω. Είναι να την έχεις μέσα σου τη φιλοξενία και τη στοργή (και τη μαρμελάδα επίσης)!!! Και βέβαια, επειδή η κομπάρα γεννάει τις ιδέες και τις δημιουργίες σαν.... κουνέλα, κοίτα τί της ήρθε της δημιουργού και επιστήμονος. Προσεχώς στο Alchemy of nature θα μάθετε πώς μπορείτε να μεγαλουργήσετε μ' ένα βάζο μαρμελάδα και με .................

Αχχχχαααααααααααααααααααααά! Τί βλέπω? Τί είναι αυτό δίπλα στο βάζο με τη μαρμελάδα????? 

Οχι που θα μου ξέφευγε......... Ναι, ναι! Πολύ καλά καταλάβατε. 

Λικεράκι φράουλα :):):):):) 

Τί να κάνω? Μ'αρέσουν τα σπιτικά λικεράκια. Κάθε χειμώνα αδειάζουμε μπουκάλια και μπουκάλια με τις φίλες μου ή με τον άντρα μου. Γενικώς το ποτό δεν μ'αρέσει αλλά τα σπιτικά λικέρ είναι άλλη κατάσταση. 

Η συνταγή γι'αυτό το λικέρ είναι από την - δεν έχω λόγια - TanteKiki. Με δελέασε με τον τίτλο και τις φωτογραφίες της!!!!! :):):):):)

Λικέρ φράουλας, καθαρό και διάφανο (όχι παίζουμε)

(Εδώ ακολούθησα τη συνταγή ακριβώς. Δεν ξέρω πώς το'παθα αυτό αλλά, το'παθα )

Υλικά

1 κιλό φράουλες

1 κιλό ζάχαρη

700 γρ.βιολογικό τσίπουρο χωρίς γλυκάνισο (α, ναι κι εδώ άλλαξα κάτι :) Η πρωτότυπη συνταγή λέει βότκα - εεεεεεεεεεε, καλά ντε)  

Εκτέλεση 

Κι εδώ πλένουμε, καθαρίζουμε και κόβουμε κομματάκια τις φράουλες.

Βάζουμε σε δοχείο με καπάκι και σκεπάζουμε με τη ζάχαρη. Τοποθετούμε στο ψυγείο για 3 ημέρες (ή 4-5 αν είναι σκληρές). Ετσι θα βγάλουν ένα υπέροχο σιροπάκι. Μμμμμμμμμ! Μόλις δούμε τις φράουλες να επιπλέουν σημαίνει ότι δεν έχουν τίποτε άλλο να βγάλουν και το σιρόπι είναι έτοιμο.

Σουρώνουμε μέσα σε ένα μεγάλο βάζο με φαρδύ  στόμιο και βιδωτό καπάκι (δεν ξέρω γιατί, έτσι λέει, κι έτσι έκανα). Χρησιμοποιούμε σουρωτήρι μεγάλο με διπλό τουλπάνι ή γάζα και προσέχουμε να μην στίψουμε τις φράουλες για να μη μας θολώσει το λικέρ. (Φοβερό tip???? Εύγε tante).

Ζυγίζουμε το σιρόπι και προσθέτουμε ίση ποσότητα αλκοόλ (βότκα, τσίπουρο.....), δηλαδή αν το σιρόπι που πήραμε είναι 700 γρ. τότε 700 γρ. αλκοόλ θα βάλουμε. 

Tip: Τις φραουλίτσες που σούρωσα, τις τσάκισα με παγωτό καϊμάκι και γιαούρτι. Unpektable, mon cher, unpektable!!!!!!

Η συνταγή έλεγε να το αφήσουμε 40 μέρες στον ήλιο αλλά εγώ  κατόπιν συσκέψεως μετ' άλλων προκομένων κορασίδων (κι αυτές με πλούσια οικογενειακή παράδοση στα πάσης φύσεως μαγειρέματα) αποφάσισα να το φυλάξω σε σκιερό και δροσερό μέρος, βλ.ντουλάπι). Σήμερα που το φωτογράφισα για τις ανάγκες της ανάρτησης, το δοκίμασα κιόλας (χιχιχιχιχιιιιι...). Ηταν νοστιμότατο και μοσχομυριστότατο μετά από 40 ημέρες φύλαξης, αλλά έτσι κι αλλοιώς θα το άφησω 1 - 2 μήνες ακόμα. 

Ωωωωωωωωωωωωωωωωωρε! Τί έχει να γίνει  κορίτσια. Ετοιμαστείτε αλλά ........ με μέτρο. Δεν είναι βυσσινάδα! Χχχχχμμμμμμμ! Μια και το θυμήθηκα έχουμε να φτιάξουμε και το παραδοσιακό (από παιδί θυμάμαι τη Μικρασιάτισα γιαγιάκα μου να το φτιάχνει και βέβαια η μητέρα κι εγώ συνεχίζουμε την παράδοση) τσέρυ!!!!!!! 

Προσεχώς κι άλλες νοστιμιές λοιπόν και  μέχρι τότε να παραμείνετε νηφάλιοι.:):):):):):):):):):):)  

 

Στην υγειά μας!!! 

(Χικ...α...πουκ)

Ακούμε Milva και μεθάμε με ομορφιά του : Thalassa